مغز جنین حساس ترین بافت انسان در برابر آسیب ناشی از این سم قوی رشد عصبی است.
برای اینکه مغز به درستی رشد کند، باید یک فرآیند منظم از تمایز و مهاجرت سلولی رخ دهد تا یک معماری خاص و بسیار سازمان یافته مغز ایجاد شود.
جیوه نقره ای چگالی 14 15 با اتصال به ساختارهای حیاتی مانند میکروتوبول ها که برای تقسیم سلولی و مهاجرت طبیعی بسیار مهم هستند، در این فرآیند دخالت می کند.
همچنین به مولکول های مهمی مانند DNA و RNA متصل می شود و آن را تحریف می کند.
نتایج آلودگی صنعتی خلیج Minamata آسیب پذیری شدید جنین را در برابر متیل جیوه آشکار کرد. ماهی ها این ماده سمی را متمرکز کردند و مادران از خوردن آنها سطوح خونی بالایی داشتند.
در حالی که مادران معمولاً فاقد علائم مسمومیت با جیوه بودند، نوزادان آنها با عوارض شدید سلامتی از جمله میکروسفالی، فلج مغزی، عقب ماندگی ذهنی شدید، اختلالات تشنجی، نابینایی، ناشنوایی و سایر ناهنجاری ها به دنیا آمدند.
جالب است بدانید که برای سالیان متمادی مشاهده می شد که گربه هایی که از خلیج میناماتا ماهی می خوردند از یک بیماری عصبی “عجیب” رنج می بردند.
با یادآوری اینکه جیوه از تقسیم سلولی و مهاجرت در طول رشد جلوگیری می کند، از این طرحواره به راحتی می توان فهمید که چرا جنین ها و کودکان خردسال در معرض خطر قرار می گیرند.
تکثیر و مهاجرت سلولی در سه ماهه دوم و سوم رخ می دهد و در 2 تا 3 سال اول پس از زایمان ادامه می یابد. قرار گرفتن در معرض سموم رشد عصبی مانند متیل جیوه در این دوره های بلوغ و تغییر سریع می تواند عواقب عمیقی داشته باشد.
معمولاً اثرات نوروتوکسیک جیوه، مانند اختلالات عصبی رشدی، از نظر بالینی آشکار نمی شود.
دو مطالعه کوهورت تولد از جزایر فارو و سیشل، پایه‌ای را برای ارزیابی اثرات تحت بالینی جیوه ایجاد کردند، علی‌رغم اینکه نتایج متفاوتی به همراه داشتند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.